loader image

Liczba zadanych pytań

00641
zadaj pytanie

Według charakterystyk produktów leczniczych leczenie w czasie ciąży i okresie karmienia piersią jest dopuszczone dla leków z grupy interferonów oraz octanu glatirameru. W przypadku pozostałych leków postępowanie przy planowaniu ciąży zależy od konkretnego leku, jednak generalnie terapię należy przerwać przed okresem starania się o poczęcie, ponieważ w badaniach na zwierzętach wykazano ich niekorzystny wpływ na ciążę. Okres jaki powinien upłynąć od zaprzestania leczenia do podjęcia prób poczęcia jest różny dla różnych leków. Odstawienie leczenia wiąże się ze wzrostem ryzyka rzutu, dlatego optymalnie przed próbami starania się o ciążę, choroba pacjentki powinna być w remisji tzn. nie powinny występować cechy aktywności choroby przez minimum 1-2 lata terapii. Pomimo tych wszystkich czynników jakie należy uwzględnić, zdecydowana większość pacjentek może powiększyć rodzinę bez negatywnych konsekwencji dla dziecka oraz przebiegu SM. Jednak cały proces powinien być zaplanowany wspólnie z lekarzem neurologiem.

PL2206074505 

Zaburzenia oddawania stolca dotykają około 40-70% pacjentów ze stwardnieniem rozsianym. Występują zatem dość często i wiążą się z istotnym zmniejszeniem jakości życia. Większa niepełnosprawność oraz liczne zmiany demielinizacyjne w rdzeniu kręgowym są czynnikami ryzyka zaburzeń wypróżnienia. Uszkodzenie dróg nerwowych odpowiadających za świadomą kontrolę nad defekacją w przebiegu SM najczęściej prowadzi do zaburzeń pod postacią zaparć. Znacznie rzadziej występuje nietrzymanie stolca czy utrata czucia wypełnienia odbytnicy i potrzeby defekacji. Zaburzenia oddawania stolca zwykle mają złożony charakter i wieloczynnikową przyczynę (zmniejszenie kontroli ośrodków nerwowych, osłabienie mięśni ściany brzucha, zburzenia czynności mięśni dna miednicy,  zaburzenia czucia w okolicy krocza, zła dieta, leki, czynniki psychologiczne i behawioralne, choroby współistniejące). W związku z tym prawidłowa ocena tych zaburzeń i wdrożenie odpowiedniego postępowania, często stanowią wieloetapowy, długotrwały proces, z wypróbowywaniem różnych metod leczniczych dostosowanych do typu dolegliwości – leków, ale również innych interwencji. W przypadku nasilonych lub uporczywych objawów często potrzebne jest leczenie pod nadzorem proktologicznym lub gastroenterologicznym. Należy pamiętać, że w przypadku problemów związanych z wypróżnieniem, warto zachować higieniczny tryb życia, tj. odpowiednią dietę bogatą w błonnik, a także odpowiednią ilość przyjmowanych płynów.

PL2206074505 

Elektrostymulacja funkcjonalna jest jedną z technik stosowanych w fizjoterapii. Polega ona na stymulacji elektrycznej nerwu obwodowego i w konsekwencji zwiększeniu aktywności mięśnia/mięśni przez ten nerw unerwianych, a które to mięśnie są słabsze w wyniku choroby mózgu lub rdzenia kręgowego. Elektrostymulacja funkcjonalna zwykle przyjmuje formę urządzenia, które pacjent mocuje w odpowiednim miejscu na ciele (np. na nodze) bezpośrednio w pobliżu nerwu, który ma być stymulowany. Obecnie nie ma wiarygodnych informacji z badań naukowych oceniających przydatność tej techniki u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym, w związku z tym nie ma zaleceń do jej rutynowego stosowania. Bywa jednak stosowana w SM u osób z opadaniem stopy (czyli niedowładem mięśni nogi skutkującym problemami z uniesieniem przedniej części stopy, powodującym, że w czasie chodu ta stopa zahacza o podłoże) i może u nich przynieść dobre rezultaty. W związku tym, że stosowanie tej metody zależy od ewentualnych indywidualnych wskazań, przed rozważeniem zakupu elektrostymulatora wskazana jest konsultacja z lekarzem lub fizjoterapeutą.

PL2206074505 

Kolejny rzut stwardnienia rozsianego może dotyczyć tego samego miejsca w ośrodkowym układzie nerwowym, co poprzedni. Dlatego u pacjenta po przebytym zapaleniu nerwu wzrokowego może dość do kolejnego zapalenia tego nerwu. Izolowany ból gałki ocznej nie jest wystarczający do rozpoznania zapalenia nerwu wzrokowego. Natomiast przy wystąpieniu nowych lub nasileniu istniejących objawów zawsze warto skonsultować się w lekarzem prowadzącym.

PL2206074505 

W badaniach rezonansu magnetycznego u różnych osób chorujących na stwardnienie rozsiane, stwierdza się zróżnicowaną ilość zmian demielinizacyjnych w ośrodkowym układzie nerwowym – od kilku do kilkudziesięciu. Choć statystycznie większa ilość zmian demielinizacyjnych jest związana z gorszym przebiegiem choroby, jednak nie jest to wystarczający czynnik by powiedzieć, że u pacjenta z dużą ilością zmian demielinizacyjnych SM będzie przebiegał agresywnie. I u wielu takich pacjentów można uzyskać długotrwałe zahamowanie aktywności choroby i normalne funkcjonowanie. Jedynie niewielka część zmian demielinizacyjnych, jakie rozwijają się w ośrodkowym układzie nerwowym w przebiegu SM, ulega zaniknięciu (na obrazach rezonansu magnetycznego) w przebiegu procesów naprawczych. Większość będzie widoczna do końca życia pacjenta.

PL2206074505 

Zespoły bólowe nie są typowymi objawami rzutów stwardnienia rozsianego. Rwa barkowa, czyli zespół bólowy kończyny górnej, wynika z podrażnienia/uszkodzenia nerwów wychodzących z kręgosłupa szyjnego i biegnących do kończyny górnej, czyli dotyczy struktur układu nerwowego nieobjętych procesem chorobowym stwardnienia rozsianego.

PL2206074505 

Zaburzenia sfery seksualnej związane ze stwardnieniem rozsianym dotyczą, na jakimś etapie choroby, dużej części pacjentów i wynikają z samego procesu chorobowego. U kobiet najczęściej przyjmują formę trudności z osiągnięciem orgazmu, problemów z suchością pochwy oraz spadkiem libido. Natomiast u mężczyzn, zwykle mają formę zaburzeń potencji (trudności z osiągnięciem i/lub utrzymaniem erekcji) oraz ejakulacji (wytrysku). Leki modyfikujące przebieg stwardnienia rozsianego nie powodują zwiększenia ryzyka wystąpienia zaburzeń funkcji seksualnych. Postępowanie w zaburzeniach funkcji seksualnych w SM jest spersonalizowane i zależy od typu zaburzeń. Ważna jest ocena obecności czynników mogących nasilać zaburzenia seksualne np. stosowanie niektórych leków, współistnienie niektórych chorób lub czynników psychologicznych. Następnie, w przypadku zaburzeń potencji, zwykle stosuje się leki z grupy inhibitorów fosfodiesterazy, które często skutkują satysfakcjonującą poprawą jakości życia seksualnego.

PL2206074505 

Diagnoza stwardnienia rozsianego nie oznacza, że pacjent automatycznie ma przeciwwskazania do wykonywania dotychczasowej pracy. Zdecydowana większość pacjentów może przez długie lata dalej wykonywać swój zawód. Najważniejsze jest, aby rozpocząć leczenie jak najwcześniej. Stwardnienie rozsiane, w perspektywie czasu, w związku z uszkodzeniem układu nerwowego, może doprowadzić do niepełnosprawności, która spowoduje ograniczenie zdolności do pracy. Celem leczenia jest właśnie uniknięcie, opóźnienie lub spowolnienie rozwoju niepełnosprawności, tak by pacjent mógł jak najdłużej normalnie funkcjonować.

PL2206074505 

Radiofrekwencja mikroigłowa to zabieg stosowany w dermatologii i kosmetologii polegający na nakłuwaniu skóry bardzo cienkimi igłami w połączeniu z termicznym uszkodzeniem skóry właściwej z zaoszczędzeniem naskórka. Skutkiem tych działań jest pobudzenie skóry do wytwarzania nowych włókien kolagenowych, co ma powodować zwiększenie ujędrnienia i elastyczności skóry i w konsekwencji wygładzenie blizn czy zmarszczek. W badaniach naukowych dotyczących radiofrekwencji mikroigłowej stwardnienie rozsiane nie jest wymieniane jako czynnik wykluczający użycie tej metody. Przeciwwskazaniami do jej stosowania są przede wszystkim ciąża, stany zapalne skóry, obecna lub niedawna infekcja, niewyrównane choroby układowe (np. niewyrównana cukrzyca lub nadczynność tarczycy) oraz stosowanie niektórych leków. Ze względu na związane z zabiegiem przerwanie ciągłości skóry, może on zwiększać ryzyko zakażeń skóry, dlatego zabieg nie jest wskazany o osób przyjmujących leki immunosupresyjne. Część leków stosowanych w leczeniu SM istotnie hamuje układ immunologiczny i osoby otrzymujące taką terapię nie powinny poddawać się zabiegom radiofrekwencji mikroigłowej. Pacjent ze stwardnieniem rozsianym, u którego występuje rzut lub okres ustępowania objawów po rzucie, czyli pacjent który nie jest w remisji choroby, również nie zostanie zakwalifikowany do zabiegu.

PL2206074505 

Zgodnie z zaleceniami dotyczącymi postępowania w stwardnieniu rozsianym, u osób odżywiających się w sposób zdrowy i zbilansowany, nie ma wskazań do suplementacji witamin, mikro- i makroelementów, za wyjątkiem witaminy D3. Niedobór witaminy D3 jest związany z większym ryzykiem zachorowania na SM oraz z bardziej aktywnym przebiegiem choroby w porównaniu do osób z prawidłowym stężeniem witaminy D3. W zasadzie każdy pacjent z SM ma wskazania do suplementacji witaminy D3. Jednak każdą suplementację, w tym witaminy D3 powinno omówić się z lekarzem. Zalecane dawki są różnorodne, od 500 do nawet kilku tysięcy jednostek międzynarodowych dziennie. Dlatego najlepiej przed rozpoczęciem suplementacji jest oznaczyć stężenie witaminy D3 we krwi i na tej podstawie dobrać dawkę suplementacji. Część badań sugeruje, że większe znaczenie w wyrównaniu niedoboru ma jednak nie wysokość dawki dziennej, a regularne codzienne przyjmowanie nawet niskiej dawki witaminy D.

PL2206074505